Van Calcutta naar Paramaribo - Een Dag, Een Volk, Een Verhaal: Waarom moeten we stil blijven staan bij 5 Juni?

5 juni is een belangrijke dag voor Hindustanen, omdat het de Dag van de Hindustaanse Immigratie markeert.

Waarom is het belangrijk?
> Het markeert het begin van de Hindustaanse gemeenschap in Suriname.
> Het is een dag van herdenking en waardering voor de voorouders die veel hebben opgeofferd en bijgedragen aan de opbouw van Suriname.
> Het wordt gevierd met culturele activiteiten, toespraken, kransleggingen en optochten.
> voor velen is het ook een moment van reflectie op identiteit, erfgoed en emancipatie.

In Suriname is het een officiële herdenkingsdag, en ook in Nederland wordt het jaarlijks herdacht. HinduLife vroeg aan haar eigen team een reactie te geven op 5 Juni en wat het voor hen betekent.

	Cheryl Chotkan 'Op 5 juni sta ik bewust stil bij wat ik nu heb en dat ik dit voornamelijk te danken heb aan mijn voorouders. De reis die zij vanuit India naar Suriname hebben gemaakt, en mijn (groot) ouders op hun beurt van Suriname naar Nederland is voor hen makkelijk geweest. Zij deden dit in de hoop op een beter leven, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor hun nakomelingen. Hierbij omarm ik het verleden, denk ik aan het leed van 152 jaar geleden en het aanpassings- en doorzettingsvermogen van mijn voorouders. Hierbij focus ik me op het positieve, namelijk hun wilskracht en probeer ik dat op mijn beurt aan mijn kinderen mee te geven. Wees bewust van waar je vandaan komt, toon dankbaarheid aan je voorouders, wees dankbaar voor de kansen die je hier, in het westen, krijgt en benut deze.'
	Nitasha Ghoerbien Voor mij weerspiegelt de immigratie van 5 juni het stille leed, het immense doorzettingsvermogen en het harde werken van onze voorouders in een vreemd land, voor hun was het "het land van Shri Ram". Dankzij hun offers mogen wij vandaag dromen, creëren en bloeien. Hun geschiedenis leeft voort in alles wat wij doen. Hun spirit leeft in ons voort, als een stille kracht die ons herinnert aan waar we vandaan komen en waar we naartoe mogen groeien. "Wat zij met pijn hebben gezaaid, mogen wij met trots oogsten."
	Manisha & haar dochter Swasthi Kanhai (7 jaar) “Ik had 2 jaar geleden een boek voor haar gekocht, gesigneerd door de schrijfster, wat toen al een enorme indruk op haar heeft gemaakt. Ze heeft het boek klaargezet en meegenomen naar school en een tekening gemaakt. Wat ik bijzonder vind, is hoe ze de poppetjes heeft getekend met een “niet blij” gezicht. En ik vind het knap hoe ze in de tekening heeft kunnen weergeven hoe het in haar beleving is gegaan, compleet met vlaggen en al. Op deze jonge leeftijd beseft ze ook al dat we oorspronkelijk uit India komen. En in april/mei toen we met haar naar India zijn geweest, voelde het voor haar vertrouwd. In die periode draaide de film Kesari 2 en zij was mee met ons. Achteraf gezien een veel te heftige film voor haar. Regelmatig heb ik haar ogen moeten dichthouden. Van haar heb ik daarna vaker de vraag gekregen: “Waarom deden de Engelse mensen zo gemeen?” En ik zei dan met een diepe zucht: “Ik weet het niet Swas; ik weet niet waarom deze mensen dachten dat ze beter waren dan ons en zo vreselijk gemeen mochten doen….”
	Anushka Oemraw “Voor mij is het een dag van reflectie op het gedeelde verleden, culturele trots en het eren van de voorouders die een nieuwe toekomst opbouwden in Suriname. Stilstaan bij de moed, kracht, gevaren, pijn en leed die ze hebben moeten doorstaan voor ons allen. Een moment van diep respect voor al deze dappere mensen. Waardering voor alles wat zij ons hebben gegeven. De betekenis van deze dag, onze roots,geef ik met veel liefde en trots door aan de volgende generatie.”
	Nargiz Raghoebarsing "Voor mij betekent 5 juni een herdenkingsdag toegewijd aan mijn voorouders die vanuit India vertrokken naar Suriname, met het doel om een beter bestaan op te bouwen, wat hun goed gelukt is. Het bijzondere is dat het ook goed gelukt is om de meegenomen Indiase cultuur en tradities te kunnen behouden en vervolgens succesvol overgedragen aan de volgende generaties. Ik draag deze kennis graag over aan de generatie na mij en hoop dat deze speciale dag voor altijd een herdenkingsdag mag blijven toegewijd aan onze voorouders.“
	Soeniel Sewnarain Op deze dag begon, 152 jaar geleden, een reis waarvan niemand kon vermoeden waar die toe zou leiden. Een kleine groep mensen vertrok vol hoop naar het onbekende. Vandaag zijn hun nakomelingen, wij!, een krachtig onderdeel van de samenleving in Suriname én Nederland. Elke keer als ik in Suriname ben, probeer ik het Lalla Rookh Museum te bezoeken – een plek waar je écht voelt wat onze voorouders hebben doorgemaakt. Beelden, verhalen, werktuigen... het brengt je dichter bij hun strijd en hun kracht. Ik kan iedereen dit aanraden. Onze migratiegeschiedenis is er een van lef, veerkracht en opoffering. Daarom is het zo belangrijk om hier bij stil te staan. En niet alleen vandaag, maar elke keer als we terugdenken aan waar we vandaan komen.